Tańczmy, bo orkiestra gra...

   ... a Karnawał wciąż trwa ...

Zawirował świat w Karnawale

Światełkami zabłysnął zaszalał...

Że aż tak nas zaskoczy zamroczy..

Tego nikt nie spodziewał się

 …wcale!

Jak Titanic w swój wielki rejs

Ruszyliśmy w nasz) ...pełni nadziei

Na niezwykle ciekawą przygodę

Na muzykę co gra tam do dziś...

Na ten przepych co ciągle lśni

I po nadzieję co jeszcze się tli..

Więc największym jej fanom

Niechaj ogromna zapłonie

..na ich nieboskłonie..

Zapatrzeni we wspomnienia

Nasze serca wciąż romantyczne

Wirujemy po życia parkietach

Tańcząc jakiś taniec chocholi

Zakręcamy wybijamy się z hopy

Oglądamy śmiejące się chichy

Zza zakrętu z dali zza winkla

I z zakłamanej pół Europy

Skąd egoizm wyziera

i patriotyzm umiera

...cicho powoli...

symboliczny taniec Zorby... 

Ale bawmy się jeszcze i tańczmy
Bo Karnawał to Bal jest nad bale
Nie skorzystasz choć zaproszony 
Drugi raz nie zaproszą cię wcale 
Pozostaniesz smutny i sam
Mimo że w Karnawale 
... i że orkiestra gra...

Za gorzki wydźwięk tego wiersza - przepraszam, ale tak mnie naszło...
Może szkoda mi „straconego”? Lub nieobecności tu i tam, z powodu grypy? Wybaczcie mi, ale proszę przeczytajcie... Pozdrawiam serdecznie Majka