Dedykacja dla uczestników ostatniej wycieczki...

 

 

Wzrastanie

Jest taki czas
Gdy wybujałe emocje same opadają
Ich gra staje się tak harmonijna
Aż dostosowana do grupy

Jest taki czas
Kiedy ktoś obok nas
Staje się ważny tak jak ty sam
Kiedy harmonia istnienia jest ponad a’ priori
Gdy każdy człowiek unosi się ponad przyziemność
Gdy dobro ogólne umie pominąć wszystkie złe podziały
(ideologiczne materialne fizyczne a także wszystkie inne też…)
Gdy Istota nie tylko ludzka - ale każda! staje się bardzo ważna!
Kiedy doszliśmy nad taki brzeg, który wydaje się światłem życia
Wówczas to staje się Jednia a cały wszechświat śpiewa
Najpiękniejszą z pięknych pieśń stworzenia
Jest zrozumieniem oraz cudem i łaską
Poszanowaniem i ukochaniem
Wszystkiego

Jesteśmy bliscy  
Porozumienia z istnością
I z wszystkim, co ważne dla tejże spójni
Dla mnie dla ciebie i dla każdego stworzenia
Jest szczęście, optymizm i zgoda na taką ewolucję
Która jest twórcza kreatywna i unosi nas
W przestworza wyłącznie boskości
Ku kolorowym tęczom niebios

 

Jesteśmy wówczas
Na najlepszej z możliwych dróg…

……………………………………………………………………………………….

Powycieczkowe emocje spowodowały słowa takie jak wyżej. Napisałam je natychmiast po powrocie z wycieczki, bo tak właśnie czułam. Wiem, że wszyscy mieliśmy podobnie po tej wspaniałej wycieczce. Niechże zostanie po niej takie oto wspomnienie (oprócz pięknych fotografii, które Basia na pewno pokaże, gdy tylko je zgra razem). Było cudownie. Byliśmy wspaniali. Gratulacje dla nas wszystkich, pozdrowienia dla uczestników i do następnego usłyszenia. Dziękuję - Majka