..cykl „Jubileuszowe wspomnienia" cz.I. 2010 - 2012 (niniejszym cyklem wspomnienia uważam za otwarte) . . .

JAK TEN CZAS LECI
(lata 2010 - 2012)
Stowarzyszenie
"Pomysł na Życie " (P . n . Ż .)

P R E Z E S E M 
stowarzyszenia od chwili zalegalizowania jest cudownie nam panująca - 
Barbara S e n d a l
P n Ż - to nazwa, która wygrała nasz konkurs blogowy, a pomysłodawczynią była pani Halinka Miara, która nie będąc członkinią - była wielką sympatyczką naszego Stowarzyszenia.
Dziękujemy  H a l i n k o. . .

2010 / 2011 r. Sani uczyłyśmy się co to w ogóle jest stowarzyszenie..

 Już blisko 10 lat stanowimy w miarę zwartą Grupę.

Nasz 10 – Letni Jubileusz (wiosna przyszłego roku), zbliża się wielkimi krokami.  Czas więc jest bardzo stosowny na stopniowe dokonywanie wspomnień sprzed lat i na jakieś wnioski z tego płynące…

 

          Przeglądałam wczoraj rok 2010 (w czasie od założenia bloga), 2011 i 2012 te lata w pełnym zakresie. Przeżyłam wiele wzruszeń i łzy mi się zakręciły kilka razy, takie wtedy wszystko było spontaniczne, serdeczne, przyjacielskie i bardzo kreatywne. Wiele z tamtych osób już nie są z nami bo np nigdy nie byli członkami P n Ż, jednak wtedy i przez kolejne lata byli sympatykami, wręcz fanami z naciskiem na wielką życzliwość, kibicowanie, aktywność i mądre mobilizowanie nas. Musimy o tym pamiętać.

       Klikajcie w każde ze zdjęć ( to wyżej i te poniżej)
 i w powiększeniu dopiero doskonale wszystko widać jak na dłoni

       Na załączonym wyżej kolarzu zrobionym przez Gertrudę Malec (2011) widać wszystkie te „pierwsze” aktywne osoby, z których wiele nie byli w naszym Stowarzyszeniu i nie są nadal bądź wypisali się na własne życzenie. Wiele nowych osób przybyło na listę Członków naszego Stowarzyszenia.  Tych nowych praktycznie nie wszystkich znam (myślę o sobie, jestem sekretarzem w Zarządzie od początku tej organizacji), i ja ich nie znam (!) bo nie bywają na naszych spotkaniach. Ciekawi mnie, po co im potrzebne jest nasze członkowsko, skoro nie uczestnicząc w naszych projektach, składki i tak muszą płacić. Może nas nie lubią? Zastanawiam się tylko głośno..

      Dalsze wspomnienia i analizy własne będę zamieszczać sukcesywnie. Dobrze jest mieć konstruktywne przemyślenia i się nimi podzielić z innymi. Może uda nam się wspólnie zmienić w naszej organizacji  jeszcze coś na lepsze? Byłoby to bardzo dobre dla nas.

nasza pierwsza opłatkowa wigilia 19 grudnia 2011
(patrz wyżej i niżej)

To jest fotka na zakończeniu Kursu Fotograficznego dla nas..

Tak było na naszym pierwszym Walnym Zebraniu, fantastyczne wspomnienie...

 .............................................

       Zmieniliśmy się wszyscy przez te 10 lat ( i przykro to mówić) nie tylko na dobre. Inne już mamy oczekiwania od świata (te wielekroć wzrosły i to chyba dobrze) i inni jesteśmy względem siebie też. Tu akurat z żalem zauważam, że znacznie mniejszą mamy obecnie potrzebę wspólnego „imprezowania”, a szkoda, bo to bardzo Grupę integrowało (zob.niżej)... 
............................................................................................................. 

Przepiękna grupa, no powiedzcie sami czy nie...

(w tej czapeczce klauna to jestem ja - wasza Majka...)

Basiu, 
pamiętasz kołnierz ortopedyczny na zabawie EURO 2012? 
Samo życie...

 Może dobrze że Ewa tak konsekwentnie organizuje te kwartalne urodzinowo - imieninowe spotkania? Ja byłam przeciwna i zdania w tej kwestii nie zmieniłam (mam ku temu powody), ale... są to nieliczne przykłady spotkań w celu autentycznej integracji.

 B R A W O    E W A  , b r a w o !!!

                                            

to było po rozdaniu świadectw/dyplomów w zakończonym kursie fotograficznym 

prowadzonym przez Emilkę(tle)...

Kochani, polecam Wam podobną podróż w czasie. To okazja na mądrą analizę naszej wieloletniej działalności, nie mówiąc o przecudnie snujących się wspomnieniach…

Mam jeszcze kilka perełek z tzw "zaszłości" więc załączam:

To zdjęcie (powyżej) moje w towarzystwie: u w a g a . . .

księcia Monako Alberta i Prezydenta Rafała Dutkiewicza 
w Katedrze, gdzie spotkaliśmy się przypadkowo w roku  EURO 2012, zwiedzając Katedrę, Daniela, moja koleżanka ze studiów z synem (mieszka we Francji, a gościła u mnie z wizytą) - zagadała do księcia po francusku, na co on się odezwał i ucieszył, a chwila rozmowy została uwieczniona na foto na co chętnie się zgodzili Panowie, choć może nie jest najlepsza ostrość bo w Katedrze było dość ciemno, ale zawsze coś...

... a tu Majka szpanuje tatuażem ręki z okazji EURO 2012
 ( a był to tylko finezyjny rękawek, kosztował 9zł, ale i tak wszyscy się gapili)

My z Basią Nikiel kibicowałyśmy"NASZYM" nawet wtedy, 
gdy nasi dawno wypadli z rozgrywek. 

Sami widzicie co znaczy prawdziwy patriotyzm!

 Więcej na kolejny raz, dzisiaj pozdrawiam serdecznie
wasza  Majka