Bukiet złudnych marzeń...

 

Kruche marzenia 

Nazbierane w ciągu życia marzeń naręcze
Rozsypało się nagle i głośno spadło na bruk
Patrzą zaskoczone oczy na ostre krawędzie
Misterności roztrzaskanych na rozstaju dróg
..i bezradnie opuszczone ręce…

Układałam je latami starannie
Niczym bukiet co stać miał w wazonie
Ale nagle wypadł mi z rąk nieuważnie tak
Że umiera tu na bruku niczym egzotyczny ptak
Uderzony w przestworzach nagłym gromem

Roztrzaskały się wszystkie moje marzenia
Ale najmocniej te subtelne najdelikatniej utkane
Nie pozbierasz nie skleisz już tego misterium
Zbierz je starannie w białe płótno zawiń
W sercu pochowaj a w pamięci
Zachowaj na zawsze!!!



A co potem? . . . p o t e m :
Nowy bukiet układaj lekki i zwiewny
Z mgieł porannych i z romantycznych nocy
(w najświętszym milczeniu aby nie stracił mocy)
Starannie dobieraj po jednym codziennie każdy inny
Kwiat wyjątkowy najpiękniejszy ( może akacjowy?)
Tak misternie uplecioną ikebanę pełną gracji
Pilnuj pielęgnuj aż do realizacji tych
Jakże osobistych marzeń...

Bo we własne i tak cudownie utkane marzenia
Nigdy, ale to nigdy - zwątpić nie wolno!
Podobno (!?)

Pozdrawiam Majka