Zmienia się wszystko bezpowrotnie...

Wszystko się zmienia

Czy dzisiaj nam...
jak kiedyś Kochanowskiemu -
uda się zaprosić gościa zmęczonego
aby usiadł w cieniu drzewa lipowego?
i by korzystał z wszelkich zalet jego?
Piękna, ogromna, upojnie pachnąca,
obsypana ciężkim lipowym kwieciem
skromnie w polu stoi lipa i czeka,
czeka na zmęczonego człowieka,
na pszczoły, na owadzie roje,
na jakie bądź towarzystwo,
by tylko przyszło...

...wiele razy tam byłam rowerkiem i nigdy nikogo nie  spotkałam...

tymczasem....
nikogo tam nie ma, jej czas ucieka
a ona wciąż czeka, czeka i czeka,
kwiat jej okwita, złoty pył się pyli
ona już stara, ku ziemi się chyli,
samotna, opuszczona, zostawiona sobie
niepotrzebna nikomu, ni mnie, ni tobie,
Roje owadzie gdzieś tajemniczo zniknęły
byle muchy ledwie odpocząć przysiadły,
po czym odfrunęły szybko i przepadły.
Nie jest jak kiedyś ważnym drzewem,
jej cień niepotrzebny wcale, nikomu,
nie tętni życiem, nie brzęczy śpiewem
stoi samotna w polu, daleko od domów,
smutna, dumnie szumi, miodem pachnie,
w słońcu się grzeje, cieszy się wiatrem.
Może jeszcze pamięta święte czasy swoje ?
gdy w jej cieniu przysiadali  zmęczeni??
a w lipowych kwiatach brzęczały
pszczół nieprzebrane roje?
Dawne to bardzo czasy,
lecz jeśli je pamięta..
to polska jest lipa
i święta, święta...

Drzewo długo okwitało, przez cały lipiec...

Na tym przykładzie całą resztę skomentować można,
tyle,  że nasza w tym względzie bezradność jest równie smutna.
Gdy mi się uda zamieszczę fotografie, bo bardzo piękne to drzewo...
Pozdrawiam wszystkich serdecznie i pa.