Święto Zmarłych . . .

1 Listopada -
                            czasem skupienia i zadumy...                        

                                                          

Zapomniana mogiła…

Pochylony,  drewniany krzyż

Zapomnianej dawno mogiły

Czas świetności jeśli taki był

Minął już i stał się  niebyły…

Każda taka zapomniana mogiła

Zastanawia i wzrusza mnie zawsze..

Układam w myślach fabułę zdarzeń

Ciche westchnienie w niebo kieruje

I medytuje:

Czyżby zabrakło pamięci bliskim?

A może i oni odeszli już wszyscy..?

Przecież to człowiek był, czy wielu..

A my? zmierzamy w tym samym celu..

Światełko świecę tam gdzie go nie ma..

Oddaję  pamięć zapomnianemu…

Bo tak jest godnie, bo tak trzeba

Pokłonić się każdemu

..każdemu…

Czy pozostanie po nas  kiedyś

Jakaś  pamiętna jeszcze mogiła?

Nie wiemy tego co po nas się stanie

Życie  przemija szybko, nieubłaganie..

Przedziwnie jakoś, a czasem smutno,

Jeśli  więc zrobić masz coś dla siebie

Nie zastanawiaj się,  tylko zrób to!

Dopóki jesteś tu,  teraz,  i możesz,

Dopóki dajesz nam siłę Boże -

Zróbmy to wreszcie..

Dzisiaj jeszcze!

Pamięć nasza jest ulotna

Jakaś zwiewna i.. przemija

Każda dzisiaj zadbana  mogiła..

Jutro znów może stać się niczyja…

Czym więc dla nas są wspomnienia?

Bukietem zdarzeń tylko? małą chwilką?

Dziwnym  losu zrządzeniem? czasem uśmiechu?

Jak  można pamięć o drugim człowieku…

Skutecznie ocalić  od zapomnienia…?

Czy można? Czy jest to możliwe?

Bo jeśli można, jeśli  tak

Powiedzcie  proszę,

Powiedzcie – jak?

Życzę  nam wszystkim w te szczególne dni …

wyciszenia, skupienia i zadumania 

                                     nad zagadnieniem przemijania.